Hipoterapia
Hipoterapia (terapia wspomagana przez konie) jest formą terapii psychomotorycznej. Jest rehabilitacją wieloprofilową, łącząca aktywność ruchową, psychologiczną i sensoryczną oraz interakcje społeczne. Terapia wspomagana przez konie stosowana jest zarówno u dzieci, młodzieży jak i dorosłych. Zajęcia prowadzone są przez wysoko wykwalifikowanego hipoterapeutę, zgodnie z zaleceniami lekarza zlecającego hipoterapię oraz we współpracy ze specjalistami nadzorującymi danego pacjenta. To bardzo wyjątkowa metoda terapii. Konie, ich ciepło (38,5) i ruch otwierają zupełnie nowe możliwości, niespotykane w innych formach terapii. Hipoterapia obejmuje nie tylko jazdę konną, ale także lekcje prowadzone przy koniu z poziomu gruntu (lecznicze szczotkowanie konia, karmienie konia, prowadzenie konia).
Dlaczego koń?
Przeciętny koń chodzi z szybkością około 100 kroków na minutę. Zaledwie 5 minut na chodzącym koniu oznacza dla pacjenta 500 sygnałów neuromotorycznych. W typowej sesji terapeutycznej terapeuta może włączyć od 15 do 25 minut ruchu konia – co stanowi 1500 do 2500 sygnałów neuromotorycznych dla pacjenta.
Korzyści z hipoterapii:
- koń sprawia wrażenie chodu człowieka
- ćwiczenie zmniejsza spastyczność mięśni i reguluje napięcie mięśniowe
- redukuje zachowane odruchy postawy
- przywraca utraconą symetrię mięśni rdzenia
- koryguje postawę
- zapobiega przykurczom i zmniejszonej ruchomości stawów
- pobudza zmysły
- aktywizuje i uczy
- jest źródłem równoważnych bodźców
- usprawnia pracę narządów wewnętrznych
- aktywuje i nie nudzi
- kontakt z koniem odpręża, uspokaja i buduje poczucie własnej wartości
Wskazania do hipoterapii :
- Zespoły neurologiczne
- Mózgowe porażenie dziecięce, konieczna samodzielna kontrola głowy i czynna pozycja siedząca pacjenta
- Stany po urazach czaszkowo-mózgowych
- Minimalne uszkodzenia mózgu
- Choroby mięśni (przy sile mięśni ocenianej w skali Lovetta na min. 3 punkty), konieczna indywidualizacja intensywności i czasu zajęć
- Dzieci niedowidzące i niewidome
- Choroby i zaburzenia psychiczne
- Zespoły ortopedyczne
- Wady postawy
- Skoliozy do 20° wg Coba z wyjątkiem progresujących skolioz idiopatycznych
- Stany po amputacji i wady rozwojowe kończyn
- Zespoły genetyczne, np. Zespół Down’a
- Przepukliny oponowo-rdzeniowe, w zależności od wysokości uszkodzenia, obrazu klinicznego, współwystępowania wodogłowia
- Zespoły psychologiczne: zaburzenia emocjonalne, upośledzenia umysłowe, niedostosowanie społeczne
- Opóźnienie psychoruchowe o nieustalonej etiologii
Jak widać, hipoterapia to wyjątkowa i niepowtarzalna metoda terapeutyczna. Koń, to kompan do przyjemnego spędzania czasu. Daje zupełnie nowe możliwości 🙂
Ewelina Byczyk-Kalinowska
Pedagog rewalidacyjny,hipoterapeuta,instruktor jazdy konnej i konsultant psychobiologii
